اثر حفاظتی وراپامیل بر اختلال حافظه و یادگیری ناشی از مت‌آمفتامین در موش صحرایی

مقدمه: مت آمفتامین یک محرک قدرتمند سیستم عصبی مرکزی است که عملکرد نوروترنسمیترهای خاصی در مغز را تقلید می‌کند. مت آمفتامین باعث آزادسازی دوپامین، سروتونین و افزایش سطح گلوتامات در مغز می‌شود. سوءمصرف مت‌آمفتامین می‌تواند باعث اختلال در عملکردهای شناختی و آسیب به سیستم عصبی گردد. وراپامیل مهارکننده کانال‌های کلسیمی حساس به ولتاژ نوع L است که تمایل بالایی جهت اتصال به زیرواحد α کانال کلسیمی دارد. از آن جا که کلسیم یک میانجی اصلی سمیت عصبی ناشی از مصرف مت آمفتامین است مهار کانال‌های کلسیمی و متعاقباً کاهش ورود کلسیم احتمالا می‌تواند از اثرات تخریبی مت آمفتامین بریادگیری و حافظه جلوگیری نماید. روش‌ها: در این تحقیق از موشهای صحرایی نر در محدوده وزنی 220 تا 240 گرم استفاده شد. تزریق مزمن مت آمفتامین با  غلظت mg/kg 2 به مدت ۵ روز پیاپی و به صورت داخل صفاقی انجام گرفت. پنجمین روز ، روز آموزش بود و تست به خاطر آوری 24 ساعت پس از آموزش صورت گرفت. وراپامیل هیدوکلراید باغلظتهای (mg/kg 10، 5، 2/5) به صورت حاد یک ساعت قبل از مرحله به خاطرآوری به روش داخل صفاقی تزریق گردید و در نهایت اثر وراپامیل بر تخریب حافظه القاء شده توسط تزریق مزمن مت آمفتامین بررسی گردید. یافته­‌ها: نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که تزریق مت‌آمفتامین به شکل معناداری باعث تخریب یادگیری احترازی غیرفعال و حافظه گردید. تزریق وراپامیل با غلظت بالاترmg/kg  10 نیز باعث اختلال در یادگیری شد. از طرفی، تزریق وراپامیل پس از دریافت مت آمفتامین به شکل معناداری تخریب حافظه ایجاد شده ناشی از مت‌آمفتامین در موش‌های صحرایی را کاهش داد.  نتیجه­‌گیری: به نظر می رسد وراپامیل می تواند به عنوان یک ماده محافظت کننده نورونی در اختلال حافظه ایجاد شده توسط مت آمفتامین در نظر گرفته شود.